De Sleutels van Mededogen Gebruiken bij Dna-Hercodering


WAT IS ONVOORWAARDELIJKE MEDEDOGEN?
Net als andere lang gekoesterde overtuigingen in deze wereld, zoals liefde, is het concept van mededogen verwarrend. Voor de duidelijkheid maak ik een onderscheid tussen compassie zoals ons is geleerd (laten we het 3D compassie noemen) en de hoger dimensionale versie van compassie (laten we het onvoorwaardelijk compassie noemen).

 

DE 3D VERSIE
Webster's woordenboek definieert compassie als: Diep bewustzijn van het lijden van een ander in combinatie met de wens om het te verlichten; medelijden. Ik geloof dat dit een zeer goede uitleg is van het soort mededogen dat ons is aangeleerd. Zoals je kunt zien, is compassie een emotie: een gevoel in beweging. Het is een actief gevoel. Wanneer een gevoel actief is, kan het als hulpmiddel worden gebruikt. Als hulpmiddel kan het op een positieve of negatieve manier worden gebruikt. Merk nu op dat Webster de term medelijden gebruikt bij het definiëren van mededogen. Webster's definieert medelijden als: een gevoel van verdriet dat ertoe neigt te helpen of barmhartigheid te tonen. Barmhartigheid wordt vaak gebruikt als motief om een ​​ander van pijn te redden. En ons is geleerd dat barmhartigheid goed is. Maar vanuit een hoger perspectief worden medelijden en barmhartigheid gezien als termen die iemand definiëren die een slachtoffer is, niet een scheppende god/godin in menselijke vorm, die in staat is zichzelf te redden.

DE HOGER DIMENSIONALE VERSIE
Hoger dimensionaal of onvoorwaardelijk mededogen wordt gedefinieerd als: diep bewustzijn van het lijden van een ander zonder de noodzaak om het te verlichten, totale waardering voelen voor de waarde ervan; een staat van niet-oordelen. Zoals je kunt zien, is het definiëren van onvoorwaardelijk mededogen een beetje moeilijk omdat we onze geest moeten strekken om een ​​ander gezichtspunt te omarmen dat ons volkomen vreemd is. De gedachte dat iemands lijden een waarde kan hebben, is geen normaal denken over onze wereld. Maar het is het soort denken dat ons is geleerd dat God doet. "God is barmhartig, God is onvoorwaardelijk liefdevol." We horen die woorden en begrijpen toch niet hoe we die bewustzijnstoestanden kunnen bereiken. Hoe komen we op het niveau van onvoorwaardelijke liefde en mededogen? Wat zijn de stappen? In een notendop, we moeten ons perspectief van mededogen veranderen en een versie gaan gebruiken die verder gaat dan wat ons is geleerd. We moeten naar het rijk van niet-oordelen gaan en medelijden achterlaten.

 


DE WAARDE VINDEN
Om onvoorwaardelijk medelevend te worden, moeten we alle negatieve oordelen over de acties van een ander opschorten. Hoe pijnlijk ze ook zijn, we moeten ons realiseren dat ze een waarde hebben. Waarom? Ze spelen in het faciliteren van onze spirituele groei als ziel. Er is door veel leraren gezegd dat we zielen zijn die een fysieke ervaring hebben. Wij zijn zielen die naar de aarde zijn gekomen om deel te nemen aan de grootste kans op zielsgroei. Waarom is het een geweldige kans?


VRIJE WIL
De aarde bevindt zich in een zone van vrije wil, wat betekent dat er geen grenzen zijn aan de creatieve expressie van Licht en Donker. Er is ook gezegd dat we scheppergoden en godinnen zijn en daarom creëren we onze eigen realiteiten. Dus als we zielen zijn die ook scheppende goden/godinnen zijn en we zijn geïncarneerd op aarde om te creëren om te leren en te groeien van wat we creëren, dan moet de aarde de ultieme speeltuin van scheppende goden/godinnen zijn. Nu is het waar dat onze duistere creaties degenen zijn die ons pijn doen. Ik denk niet dat iemand dat zal betwisten. Maar zoals wij die een beetje zijn geëvolueerd weten, leren we het meest van onze pijnlijke ervaringen. In feite is het door onze Duistere manifestaties dat we groeien: niet door onze Lichtmanifestaties. Onze Lichtmanifestaties zijn de beloningen die we voor onszelf creëren voor het creëren, ervaren en leren van onze Duistere manifestaties. Oké, dus als dat allemaal waar is, dan zijn we de scheppers van alles wat we ervaren – dat wil zeggen alle manifestaties van Licht en Donker in onze wereld – en ze hebben allemaal waarde omdat we zo leren.

MEDEDOGEN
Als we de 3D-vorm van mededogen gebruiken om te reageren op deze nieuwste scheppende god-ervaring, zullen we onszelf terug in de vissenkom vinden. Waarom? We kiezen ervoor om deze ervaring als slachtoffers te zien door de pijn te willen stoppen en door medelijden te hebben met degenen die hebben geleden. Wanneer we op deze manier handelen, scheiden we ons af van ons hoogste potentieel, d.w.z. onze scheppende god/godin-zelf. We zien deze schepping als die van iemand anders - we zien degenen die de rol van het Duister speelden als gescheiden van ons. Scheppergoden en godinnen weten dat ze Eén zijn, ze maken deel uit van een groter geheel. Wanneer we 3D-mededogen gebruiken, zeggen we door onze acties dat we niet krachtig zijn en daarom niet in staat zijn om een ​​andere ervaring te creëren, niet in staat om ervan te leren en niet in staat zijn deze laatste pijnlijke creatie te helen en in evenwicht te brengen.

 

COMPASSIE
Wanneer we 3D compassie gebruiken, voelen we medelijden. Als we medelijden met iemand hebben, geven we door onze actie aan dat wat ze ervaren slecht en daarom negatief is. Als zielen en scheppende goden/godinnen is er geen goed of fout, alleen uitingen van polariteit en alle uitingen hebben waarde. Dus scheppende goden/godinnen gebruiken geen medelijden … in plaats daarvan blijven ze niet-oordelend, waardoor alle uitingen van de schepping gewoon kunnen zijn. Klinkt dat niet als de manier waarop God niet-oordelend, toestaand en onvoorwaardelijk liefdevol is?

"ALS DAT ZO IS DAN WETEN WE HOE WE ALS
THE CREATOR / GOD KUNNEN / MOETEN ZIJN"

GESCHREVEN DOOR JELAILA STARR