Prayer ; H'oponopono


DE BESTE HULPMIDDELEN VOOR GENEZING ;  GEBED
Afhankelijk van waar je in gelooft, kan gebed altijd troost brengen in een overweldigende situatie. Een van de meest besproken en effectieve gebeden is het H'oponopono-gebed. Hier is het verhaal erachter. 

IT STARTED IN HAWAII STATE HOSPITAL

Het Hawaii State Hospital voor crimineel gestoorden was een kliniek voor degenen die de meest gruwelijke misdaden hadden gepleegd. Criminelen die moord, ontvoering, verkrachting of andere misdaden van een dergelijke omvang hadden gepleegd, werden daarheen gestuurd vanwege hun mentale toestand of om vast te stellen of ze gezond genoeg waren om terecht te staan. Volgens een van de verpleegsters die daar werkte, was het een plek zonder hoop; de atmosfeer was zo vol van kwaad en negativiteit dat zelfs verf niet in het gebouw wilde wonen en niet aan de muren zou blijven plakken. Alles was aan het rotten, in verval, afstotelijk en angstaanjagend. Er gaat geen dag voorbij zonder dat iemand fysiek wordt aangevallen.  De doctoren en verpleegsters waren gebonden door angst; wanneer een gevangene in hun richting liep, liepen ze, ook al waren ze met handen en voeten geboeid, zo dicht mogelijk bij de muren om bij hen vandaan te blijven. Maar zelfs ketenen konden de aanvallen niet stoppen, en dus werden de gevangenen nooit naar buiten gebracht, tenzij het een absoluut noodgeval was. Medewerkers waren het grootste deel van de tijd afwezig en namen vaak ziekteverlof op om te ontsnappen aan de deprimerende en gevaarlijke omgeving waarin ze werkten.


HE FOUND A SOLUTION

Om de paar maanden werd er een nieuwe dokter aangenomen omdat ze niet in staat waren om met de gevangenen om te gaan, maar op een dag kwam dr. Stanley Hew Len de kliniek binnen. De verpleegsters waren helemaal niet enthousiast; ze waren ervan overtuigd dat hij net als de rest zou zijn en bombardeerden hen met zijn veronderstelde superieure strategie om de zaak op orde te krijgen en dan binnen een paar maanden te vertrekken toen hij zich de realiteit realiseerde van de situatie waarin hij zich bevond. Ze ontdekten al snel dat alles aan deze dokter anders was; hij deed niets belangrijks, maar zijn gedrag paste niet in de omgeving. Waar iedereen depressief en boos was, was hij altijd van nature ontspannen, opgewekt en glimlachend. Af en toe vroeg hij naar de dossiers van de gevangenen; hij zag ze zelden persoonlijk, maar hij zat in zijn kantoor en bekeek hun dossiers. 

Gebed:
"Am Sorry, Please Forgive Me, Thank You, I Love You"


ONE MAN MADE A DIFFERENCE
Aan de personeelsleden die geïnteresseerd waren in de manier waarop hij koos om te opereren, vertelde hij hen over iets dat hij H’oponopono noemde. Met het verstrijken van de maanden begonnen er dingen te veranderen in het ziekenhuis, werden de muren geverfd en bleef de verf op de muren achter, wat de plek wat leven gaf. De tuinen werden gesnoeid, de tennisbanen werden gerepareerd en gevangenen die normaal nooit naar buiten mochten, begonnen te tennissen met het personeel. Ze lieten een aantal gevangenen vrij rondlopen zonder hun ketenen en de gevangenen begonnen minder psychotrope medicijnen te slikken.


THE CHANGE WAS IMPRESSIVE

 De verschuiving in de atmosfeer was verbazingwekkend; het personeel begon te komen werken, en waar er eens een tekort was aan sollicitanten, was er nu een grote vraag naar werk in de kliniek en begonnen ze langzaamaan de gevangenen vrij te laten. Dr. Hew Len was bijna vier jaar in dienst van de kliniek; tegen de tijd dat hij vertrok, waren er nog maar een paar gevangenen over die uiteindelijk op een andere locatie werden ondergebracht omdat de kliniek moest sluiten omdat de gevangenen hun diensten niet langer nodig hadden. Het bleek dat Dr. Hew Len geen enkele specifieke techniek toepaste of de gevangenen geen medicijnen gaf. In de eigen woorden van dr. Len: "Ik genas het deel van mij dat ze had geschapen." Terwijl hij in zijn kantoor naar elk individueel patiëntendossier zat te kijken, voelde hij pijn en empathie voor hen. Dr. Len zou dan gebruiken wat hij voelde om zichzelf te genezen en de volledige verantwoordelijkheid op zich nemen voor wat elke patiënt leek door te maken. De gevangenen werden genezen omdat hun dokter hun pijn op zich nam en hen door hemzelf genas.